ትንሣኤ ስም እና ቅድስና

ክርስቶስ ተንሥአ እሙታን!

በአማን ተንሥአ!

የዕለቱ ምንባቦች፦ ፩ኛ፡ ቆሮ፡ ም. ፲፭፥ ቊ. ፩-፳፤ ፩ኛ፡ ዮሐ፡ ም. ፩፥ቊ. ፩-ፍ፡ም፤ ግብ፡ ሐዋ፡ ም. ፳፫፥ ቊ. ፩-፲፤ ዮሐንስ፡ ም. ፳፥ቊ. ፲፱-ፍ፡ም፤ ዮሐንስ፡ ም. ፲፯፥ ቍ. ፩-ፍ፡ም።


  1. ትንሣኤ 

የበዓላት ኹሉ በኵር፣ የቤተክርስቲያን ትርጉምና ድሏ የሙሽራዋ የኢየሱስ ክርስቶስ ትንሣኤ ነው። ስለዚኽም፣ ከበዓላት ኹሉ ከፍ አድርጋ ትንሣኤን ታከብራለች። በክርስቶስ ትንሣኤ ውስጥ ያለውን ደስታ፣ ተስፋና ሕይወት በሚገባ እንድናጣጥመውም ስምንት ቀናትን እንደ አንድ ቀን ቆጥራ ስታከብር፣ እርሱም አልበቃ ብሎ እስከ ዕርገት በዓል ድረስ ያሉትን 40 ቀናት ስትጨምርበት እናያታለን። ለምን? ምክንያቱም የክርስቶስ ትንሣኤ እውነት ካልኾነ ቤተክርስቲያን ከንቱ ናት። የነቢያት ትንቢት፣ የሐዋርያትም ስብከት፣ የሰማዕታት መከራ፣ የእናንተም ጾምና ጸሎት የመቃብር ድንጋይ ደፍጥጦ በዜሮ የሚያባዛው ከንቱነት ይኾናል። ሰው ኾኖ መኖርም ትርጉም የሌለው የመከራ ቀንበር ይኾናል። ግን ክርስቶስ በእውነት ከሙታን ተነሥቷል ስለዚኽም ቅዱስ ጳውሎስ እንደተናገረው፣ “በኹሉ እንገፋለን እንጂ አንጨነቅም፤ እናመነታለን እንጂ ተስፋ አንቆርጥም፤ እንሰደዳለን እንጂ አንጣልም፤ እንወድቃለን እንጂ አንጠፋም፤ የኢየሱስ ሕይወት ደግሞ በሚሞት ሥጋችን ይገለጥ ዘንድ ኹልጊዜ የኢየሱስን መሞት በሥጋችን ተሸክመን እንዞራለን።” (2ኛ ቆሮ. 4፡8) ኹልጊዜ በጌታ ደስ ይለናል! (ፊል 4፡4)     

  1. ስም

ይኽ ዛሬ ከዮሐንስ ወንጌል የተነበበው ምንባብ የጌታ ኢየሱስ የሊቀ ካህንነቱ (כהן גדול) (ἀρχιερεύς) ጸሎት ይባላል። ከዚኽ ጸሎት ቀጥሎ የሚመጣው የዓለሙን ኃጢኣት የሚያስወግደው የእግዚአብሔር በግ የተቀበለው መከራ ነው። በዚኽ ጸሎት ጌታ ኢየሱስ በእርሱ ላይ የሚደርሰውን መከራ ወደ ሥርዓተ መሥዋዕት ይቀይረዋል። ጌታ ኢየሱስ በዚኽ የዐቢይ ካህንነቱ  ጸሎት ውስጥ “አባት ሆይ፣… እኔ ላደርገው የሰጠኸኝን ሥራ ፈጽሜ በምድር አከበርኹኽ” ሲል እንሰማዋለን። የሰጠው ሥራ ምንድን ነበረ? ጥቂት ዝቅ ብለን ስናነብ “ስምኽን ገለጥኹላቸው” ይለናል። በቀላል አማርኛ “አንተን አስተዋወቅኋቸው፤ አንተን እንዲያውቁ አደርግኋቸው” ማለት ነው። የእግዚአብሔርን ስም ማወቅ ማለት ስለ እግዚአብሔር መረጃ መሰብሰብ ማለት ሳይኾን እግዚአብሔርን በእርሱነቱ መተዋወቅ፣ ከእርሱ ጋር ግንኙነት መመሥረት ማለት ነው። ብቻው እውነተኛ አምላክ የኾነው እርሱንና የላከውን አንድ ልጁን ማወቅ የዘለዓለም ሕይወት የኾነውም ለዚኽ ነው (ዮሐ. 16፡ 3)። ሕይወት የሚፈልግ ይምጣ! ቃሉ የኾነውን ልጁን ይስማ። በቅዱስ ቁርባን አብሮን የሚኖረውን ልጁን ይቀበል። እግዚአብሔርን ይወቅ። ከእግዚአብሔር ጋር ይተዋወቅ። ልጁ ያለው ሕይወት አለው። ልጁ የሌለው ሕይወት የለውም፤ ያለ እግዚአብሔር መኖር “እየሞቱ ማደር” እንጂ ሕያውነት አይባልምና። የጥንት ክርስቲያኖች በትንሣኤ የተገለጠውን የእግዚአብሔር ልጅ በቅዱስ ቁርባን ተቀብለው  በእግዚአብሔር አብ ሕይወት፣ በመንፈስ ቅዱስ እንደሚኖሩ ሲያመለክቱ ራሳቸውን “ሕያዋን” οἱ ζῶντες ብለው ይጠሩ ነበረ።  እርስዎ ሕያው ነዎት? 

  1. ቅድስና       

በጌታ ኢየሱስ የዐቢይ ካህንነቱ ጸሎት ውስጥ ከሰማናቸው ነጥቦች አንዱ መቀደስ የሚል ነው። ጌታ ኢየሱስ “ቅዱስ አባት ሆይ!... በእውነትኽ ቀድሳቸው።… በእውነት የተቀደሱ እንዲኾኑ እኔ ደግሞ ራሴን ስለ እነርሱ እቀድሳለኹ።” ሲል እንሰማዋለን። ምን ማለት ነው? በመጽሐፍ ቅዱስ ቅድስና የእግዚአብሔር ብቻ የኾነ ነገር ነው። ቅዱስ እግዚአብሔር ብቻ ነው። ሌሎች ኹሉ ቅዱስ የሚባሉት ከእግዚአብሔር ጋር ባላቸው ግንኙነት መሠረት ነው። ቅዱስ ማለት ልዩ ነውና ፍጹም ልዩ የኾነው እርሱ ብቻ ስለኾነ። ፍጡራን ቅዱሳን ሲባሉ ከቅዱሱ ከእግዚአብሔር ጋር ግንኙነት መሥርተዋል፤ ለእግዚአብሔር ተለይተዋል ማለት ነው። ሙሉ በሙሉ የእግዚአብሔር ናቸው። በሌላ አባባል፣ መሥዋዕት ናቸው። ጌታ ኢየሱስ “በእውነት የተቀደሱ እንዲኾኑ ራሴን ስለ እነርሱ እቀድሳለኹ” የሚለውን ምንባብ ዮሐንስ አፈወርቅ ሲያብራራ “ራሴን መሥዋዕት አድርጌ አቀርባለኹ ማለት ነው” ይላል፤ መቀደስ መሥዋዕት መኾን መቀደስም ራስን መሥዋዕት አድርጎ ማቅረብ ነውና። እንግዲኽ የተጠመቅነው፣ በምሥጢረ ሜሮንም በመንፈስ ቅዱስ ተለይተን (ተቀድሰን) የታተምነው ይኽን የዐቢይ ካህናችንን የመሢሑ ኢየሱስን ቅዱስ ሕይወት እንካፈል ዘንድ ነው። ራሳችን የኾነው እርሱ ራሱን በአባቱ ፊት ለእኛ ቀድሷልና አካሉ የኾንን እኛ ደግሞ ራሳችንን ለእርሱ እንቀድስ ዘንድ ግድ ይለናል። ስሜ ይቀደስ ሳይኾን ስምኽ ይቀደስ! መንግሥቴ ትምጣ ሳይኾን መንግሥትኽ ትምጣ! ፈቃዴ ትኹን ሳይኾን ፈቃድኽ ይኹን! ብለን ዕለት ዕለት ለኃጢኣት እየሞትን ራሳችንን ለኃጢኣት ከሞተው ከክርስቶስ ጋር አንድ ስናደርግ አንድ ልጁን ከሞት ያስነሣው የእግዚአብሔር አብ ፍቅር በእኛ ላይ ይገለጣል። በመንፈስ ቅዱስም የልጁን ትንሣኤ ያለብሰናል፤ ሕያውነቱን ወርሰን ሕያዋን እንኾናለን። 


ራሱን ለእኛ ቀድሶ ከአባቱ ጋር አንድ ያደረገን አንድያ ልጁን የሰጠን እግዚአብሔር አብ፣ በመንፈስ ቅዱስ ኃይል 

በቤተ ክርስቲያን ክብር ምሥጋና ይኹንለት። አሜን። 

አስተያየቶች

አስተያየት ይለጥፉ

ከዚህ ጦማር ታዋቂ ልጥፎች

“ዓለም በልጁ እንዲድን እንጂ በዓለም እንዲፈርድ እግዚአብሔር ወደ ዓለም አልላከውም” (ዮሐ 3፡17)

ምስል
የዕውቀት ድንበር፣ ከላይ መወለድና የፍቅር ነጻነት  ምንባባት፦ ሮሜ 7፡1-19፤ 1ኛ ዮሐ 4፡ 18-ፍጻሜ፤ ሐዋ 5፡ 34-ፍጻሜ፤ መዝ 16(17)፣ 3፤ ዮሐ 3፡ 1-20።   ዐቢይ ጾም ከተጀመረ ሰባተኛ ሳምንት ላይ ደረስን። ይኽ ሳምንት ኒቆዲሞስ ይባላል። ቤተ ክርስቲያን ኒቆዲሞስ ለተሰኘው በጌታ መዋዕለ ሥጋዌ ለነበረ መምህር የተሰጠውን ምሥጢረ ጥምቀትን የሚመለከት ትምህርት እያስታወሰች፣ ደግሞም ኒቆዲሞስ ሲጀምር በጨለማ ቢመጣም ኋላ ላይ ጌታን አምኖ ያደረገውን በጎ ምግባር እየዘከረች በጾመ ድጓዋ ሙሽራዋን በኒቆዲሞስ አንደበት “ረቢ ንብለከ፤ ነአምን ብከ” (መምህር እንልኻለን፤ እናምንብኻለንም) እያለች ትዘምራለች።  በጥንቱ የቤተ ክርስቲያን ሥርዓት ዐቢይ ጾም ንዑሰ ክርስቲያን በፋሲካ ሌሊት ለሚካኼደው ጥምቀታቸው የሚዘጋጁበት ጊዜ ነበረ። ስለዚኽ የጥምቀት ጊዜያቸው ከመድረሱ ጥቂት ቀደም ብሎ ይኽን ምሥጢረ የሚመለከት ትምህርት መማራቸው የሚገባ ነው። ከእነዚኽ ምንባቦች ውስጥ ሦስት ነጥቦችን እናንሳና ራሳችንን እንመልከት።        የዕውቀት ድንበር  ዛሬ በምንባቦቹ ውስጥ ያገኘናቸው ኒቆዲሞስና ገማልያል የሚባሉ መምህራን በማመንና ባለማመን ድንበር ላይ ቆመው እናገኛቸዋለን። የሚያዩትን ጌታ ኢየሱስ የሚባል እውነት፣ በትምህርት ከሚያውቁትና ይኾናል ብለው ከሚጠብቁት ለማስማማት የቸገራቸው ይመስላል። ገማልያልም የሐዋርያትን ስብከት ለተቃወመው የአይሁድ ሸንጎ “ይህ ሥራ ከሰው እንደሆነ ይጠፋል፤ ከእግዚአብሔር እንደሆነ ግን ታጠፏቸው ዘንድ አይቻላችኹም” ብሎ ያሳስባል። “እንደኾነ”ን ከሥሯ እናሥምርባት። ኒቆዲሞስ ደግሞ ሰው በማያይበት፣ በሌሊት ወደ ኢየሱስ መጥቶ “መምህር ...
ተጨማሪ ያንብቡ

“ወደ ሠርግ ገቡ።” (ማቴ 25 ፣ 10)

ምስል
፩ ቆሮ ፯፥ ፳፭-ፍ፡ም ፤ ፪ ዮሐ፡ ም. ፩፥ ቍ. ፩-፮፤ ሐዋ. ፲፮፥ ቍ. ፲፫-፲፰፤ መዝ፡ ፵፬(፵፭)፥  ፱-፲። ማቴ ፳፭፥ ፩-፲፱  የዛሬ ምንባባት ሠርግ፣ ጋብቻ፣ ቤተሰብ የሚሉ ነጥቦች ተደጋግመው ይሰሙባቸዋል። ቅዱስ ጳውሎስ ስለ ጋብቻና ስለ ትዳር የለሽነት ይመክራል። ቅዱስ ዮሐንስ በፍቅር ኑሮ በሚገለጠው የኢየሱስ ክርስቶስን በሥጋ መገለጥ የማመን ሐዋርያዊ እምነት ይጠቁማል። ከሐዋርያት ሥራ የተመረጠው ምንባባችንም ለቤተሰቧ ኹሉ ምክንያተ ድኅነት ስለኾነችው ስለልባሚቱ ሴት ስለልድያ ይተርካል። ምስባኩ “የንግሥት ልጆች ለክብርኽ ናቸው። ንግሥቲቱም ወርቅ ለብሳና ተጎናጽፋ በቀኝኽ ትቆማለች።” ብሎ ስለ ቤተሰባዊ የንጉሡ ክብር ቤተሰባዊ መልክ ምን እንደሚመስል ያሳየናል። ቅዱስ ማቴዎስም ጌታችን ኢየሱስ መንግሥተ ሰማያትን በሠርግ መስሎ ሲያሰተምር አሰምቶናል። ሠርግ፣ ትዳር፣ ቤተሰብ። ይኽ ከእመቤታችን በዓለ ዕረፍት ወፍልሰት ጋር ምን ያገናኘዋል? እስኪ ወደ፣ ሠርግ እና ገቡ የሚሉትን ሦስት ቃሎች ከጌታችን ምሳሌ እንውሰድና ጉዳዩንም ራሳችንንም እንመልከተው።  ወደ  “ወደ” የሚለው ቃል እንቅስቃሴን ያመለክታል። “ወደ” የሚል ቃል ስንሰማ መድረሻውን እንጠብቃለን። ምናልባትም የሰውን ልጅ አጠቃላይ ምድራዊ ኑሮ ያመለክታል። የሰው ምድራዊ ኑሮ በአንድ ቃል ይጠቅለል ከተባለ “ወደ” ሳትገልጸው አትቀርም። ሲፈጠርም ወደ ተደርጎ ነው።  የሰው ልጅ ተጓዥ ነው። ዋሻ ውስጥ እንኳ ዘግቶ ቢቀመጥ ከመጓዝ አያመልጥም። እርሱ ቢቆም እንኳ ጊዜ ተሸክሞት ይኼዳል። ወደደም ጠላም በዚኽ ምድር ላይ ሰው በማያቋርጥ ጉዞ ላይ ነው። እስከ መጨረሻዋ እስትንፋሱ ድረስ እየኾነ ይኼዳል እንጂ ኾኖ አይቆምም። እየኾነ ነው። እየተጓዘ ነው። በአእምሮው ውስጥ የሚ...
ተጨማሪ ያንብቡ

“በነጻነት ልንኖር ክርስቶስ ነጻ አወጣን።”

ምስል
ገላትያ 5፡1፤ ያዕቆብ 5፡ 14 ፤ ሐዋ 3፡ 1፤ መዝ 40፡ 3 ፤ ዮሐ. 5፡ 1  የዐቢይ ጾም አራተኛ ሳምንት ላይ ነን። መጻጕዕ ይባላል። ይኽ ሳምንት ጌታ ኢየሱስ ድውያንን መፈወሱን የምታስብበት ነው። በጾመ ድጓዋ “ብውሕ ሊተ እኅድግ ኃጢኣተ በዲበ ምድር፤ እስብክ ግዕዛነ፣ ወእክሥት አዕይንተ ዕውራን፤ አቡየ ፈነወኒ።” (በምድር ላይ ኃጢኣትን ይቅር እል ዘንድ፣ ነጻነትን እሰብክ ዘንድ፣ የዕውራኑን ዓይኖች እከፍት ዘንድ አባቴ ላከኝ) እያለች ወልድ ከአብ ዘንድ ተልኮ ነጻ ያወጣን ዘንድ እንደመጣ ትዘምራለች። በወንጌል የተጠቀሱትን የጌታ የፈወሳቸውን እየጠቃቀሰች ታዜማለች። ከደስታዋም ብዛት “በሰንበት ፈወሰ ዱያነ፤ ወከሠተ አዕይንተ ዕውራን በሰንብተ፤ ፈድፋደ ኪያነ አፍቀረነ።” (በሰንበት ሕሙማንን ፈወሰ፤ የዕውራኑን ዓይኖች ከፈተ፤ እኛን እጅግ ወደደን!) ትላለች። በዚኽ እሑድ የሚነበቡት ምንባባትም ኹሉ ስለ ሕመም፣ ስለ ፈውስ እና ስለ ነጻነት ይናገራሉ። ዋናው ጉዳይ ግን መታመም ወይም መፈወስ ሳይኾን እግዚአብሔር በአንድ ልጁ በኢየሱስ ክርስቶስ በሠራውና ዛሬም አካሉ በኾነችውና መንፈሱን በለበሰችው ቤተክርስቲያኑ በሚሠራው ሥራ ለሰው ልጅ የሰጠው ዘለዓለማዊ ግዕዛን (ነጻነት) ነው። በዚኽ አጀንዳ ላይ ሰዎች የእግዚአብሔርን ሐሳብ ምን ያኽል እንደማይረዱት በዮሐንስ ወንጌል 5 ላይ ያለው ለ38 ዓመታት ታምሞ የኖረው ሰው ታሪክ በግልጽ ያሳያል። በዚኽ ታሪክ ውስጥ ሦስት የተለያዩ አካላትን እንመለከታለን።    አንድ፦ ታማሚው ሰው  ታማሚው ሰው 38 ዓመት በሥቃይ ኖሯል። ተንገላትቷል። ፈውስ ጠብቆ አላገኘም። ሮጦ መያዝ፣ ሠርቶ መክበር፣ ሌሎች ሰዎች የሚያደርጉትን ማድረግ አልኾነለትም። ስለዚኽ፣ “ከሰዎች አንሻለኹ! ስላነስኹም እኔን የሚወድደ...
ተጨማሪ ያንብቡ