ንስሐ ግቡ

 “ኢየሱስ 'መንግሥተ ሰማያት ቀርባለችና ንስሐ ግቡ።' እያለ ይሰብክ ጀመረ።” ማቴ. 4፡ 17

ንስሐ ግቡ! = μετανοεῖτε! = ዓላማን፣ ሐሳብን፣ አስተያየትን መቀየር

ይህ የጌታችን ስብከት ለአይሁድ መሰበኩ የሚገርም ነው። የእግዚአብሔር ምርጥ ሕዝብ፣ ርስቱ ነኝ ብሎ የሚያስብና ለሚመካ ሕዝብ “ንስሐ ግባ!” የሚል ድምፅ አስደንጋጭ ነው። ምን ያኽል ከእግዚአብሔር ርቆ እንደሚኖር ያሳያልና። እስራኤል እንዴት እዚኽ ደረሱ? 

  1. አስተሳሰባችኹን ቀይሩ!

ኢሳ. 55፡ 9 “ሐሳቤ እንደሐሳባችኹ፣ መንገዴም እንደመንገዳችኹ አይደለም” 

ንስሐ የኃጢኣት ሪፖርት አይደለም! 

ዓለምን፣ ሕይወትን፣ እውነትን የምናይበትን መንገድ ከእግዚአብሔር ጋር አንድ ማድረግ እንጂ። ለምን? 

አስተሳሰባችን ካልተቀየረ ኑዛዜ አይጠቅመንም። እግዚአብሔር የማያውቀው የኑሯችን ክፍል አለን? 

(ታዲያ የኑዛዜ ዓላማው ምንድነው? የኑዛዜ ዓላማው ከተሰለፍንበት ውጊያ እየከዳን የምንሸራተትበትን የኑሯችንን ስፍራ መለየት እንድንችል፣ ጉዟችን የውጊያ ነውና በውጊያው ላይ የሚያቆስሉንን የጠላት ፍላጻዎች በጥንቃቄ እንድንለይ፣ ዛሬ ያቆሰለን ነገ እንዳይገድለን እንድንጠነቀቅ፣ በኃጢኣት በመሰነካከላችን በሚመጣው የሰይጣን ክስ የተነሣ በብቸኝነት ተስፋ ቆርጠን እንዳንደርቅ፣ “እግዚአብሔር ይፍታሕ” በሚለው በካህኑ አንደበት ከቤተክርስቲያን የሚወርደውን የእግዚአብሔር ምሕረት እየጠጣን ለምልመን እንድንኖር ነው።)



  1. አስተያየታችኹን ቀይሩ!

“መሃይምነት የጨለማ ጉዞ ነው!” ይሉ ነበረ፣ መሃይምነት ምን ማለት እንደኾነ ያላወቁ የ1960ዎቹ “ምሁራን”። እንደርሱ ፎክረው ጀምረውም ማኅበረሰባቸውን ፊደል በፊደል አጥለቀለቁት ግን ፊደል ቋንቋ መጻፊያ ጥበብ እንጂ እንጂ ብርሃን አይደለም። የሰው ልጅም ጽሑፍ ስላላወቀ የጨለማ ኗሪ አይባልም። ማንበብና መጻፍ ማለት በጎ ማሰብና በጎ ማድረግ ማለት አይደለምና። በዓለም ታሪክ ከፍተኛው የጦርነት እልቂት የታየው አብዛኛው የሰው ልጅ ፊደል በቆጠረበት በ20ኛው ክፍለ ዘመን አይደለምን? ፊደል ዐዋቂዎች ሲበዙ ኢትዮጵያ ውስጥ ጦርነት በረከተሳ!? የተከረከመ የእጅ ጽሑፍ የተገረዘ ልብ አይወልድም። ታሪክ ጸሐፊዎች ስለበዙ ብቻ ከታሪኩ ያማረ ማኅበረሰብ አይፈጠርም። የጨለማ ጉዞ ፊደል አለማወቅ ሳይኾን ኃጢኣተኝነት ነው! ጥቁር መነጽር ያደረገ ሰው ኹሉ ጨልሞ እንዲታየው ኃጢኣተኛም ኹሉ ጨልሞ ይታየዋል። የዕውር ድንብር ይጓዛል። ከሌሎች ጋር ሲጋጭ ሲተራመስ፣ ሲያተራምስ ይኖራል፤ እይታው ጨልሟልና።  

አዳም ከእግዚአብሔር ጋር “ይኽች ሥጋ ከሥጋዬ ዐጥንቷም ከዐጥንቴ ነው”

አዳም ከሰይጣን ጋር “ይኽቺ የሰጠኸኝ ሴትዮ...!” 

ሌሎች ሰዎችን የማየው እንዴት ነው? ስለሌሎች ሰዎች የማስበውና የምናገረው ምንድነው? ከሌሎች ሰዎች ጋር ባለኝ መስተጋብር የእኔ ድርጊት ምን ይመስላል? መንገዴ እንደ እግዚአብሔር ነው ወይስ እንደ ሰይጣን? ንስሓ?

  1. የኑሮ ዓላማችኹን ቀይሩ!

የመኖራችኹ ዓላማ ምንድነው? ሀብት? ሥልጣን? ዝና? ደስታ? ልጅ ማሳደግ? ገነት መግባት…?

Domine, non nisi Te.

በባግዳድ ጎዳናዎች ውኃና እሳት ይዛ የምትዞር አንዲት የጸሎት ሰው እንዲኽ ብላ ነበር፦ “ጌታ ሆይ! አንተን ለሚወድዱኽ ገነትን አውርሳቸው፤ አንተን ለማይወዱኽም የዚኽን ዓለም ክብርና ምቾት አልብሳቸው። ለእኔ ግን ከአንተ ከራስኽ ውጪ ምንም አልፈልግም።”

አባ ጊዮርጊስም በከባድ ሕመም ላይ ሳለ "ልትሞት ነው" ሲባል “አምላኬን አወድሼ ስላልጠገብኹ መኖር እፈልጋለኹ!” አለ። የኑሮ ዓላማው የገባው ክርስቲያን እንዲኽ ነው።



ንስሐ የገቡት ቀራጮችና አመንዝራዎች ሰው ኾኖ የተገለጠውን የእግዚአብሔርን መንግሥት ተቀበሉ። እኛም በምሥጢራተ ቤተክርስቲያን በተለይም ደግሞ ከኹሉ በበለጠ በቅዱስ ቁርባን በመካከላችን ያለውን የእግዚአብሔር መንግሥት ጌታችን ኢየሱስን እንድንቀበለው፣ ብርሃኑ ጨለማችንን እንዲገፍፍልን፣ ከእርሱ ጋር መኖር ዓላማችን እንዲኾን ዛሬ አስተያየታችንን እናስተካክል፤ የመኖራችን ምክንያት እግዚአብሔር ብቻ ይኹን፤ በምሥጢረ ጥምቀት ቃል የገባንበትን ለእግዚአብሔር የመኖር ዓላማ እናድስ፤ መንግሥተ ሰማያት ቀርባለችና ንስሐ እንግባ።

የማያልፍ መንግሥቱን በልጁ ለሰጠን ለእግዚአብሔር አብ፣ 

በቅዱስ ቁርባን የመንግሥቱን ማዕድ ላጠገበን ለእግዚአብሔር ወልድ ኢየሱስ ክርስቶስ፣ 

ቤተክርስቲያንን በምሥጢራት ጸጋ ላትረፈረፋት ለእግዚአብሔር መንፈስ ቅዱስ ክብር ምስጋና ይኹን። 

አሜን።

አስተያየቶች

አስተያየት ይለጥፉ

ከዚህ ጦማር ታዋቂ ልጥፎች

“ዓለም በልጁ እንዲድን እንጂ በዓለም እንዲፈርድ እግዚአብሔር ወደ ዓለም አልላከውም” (ዮሐ 3፡17)

ምስል
የዕውቀት ድንበር፣ ከላይ መወለድና የፍቅር ነጻነት  ምንባባት፦ ሮሜ 7፡1-19፤ 1ኛ ዮሐ 4፡ 18-ፍጻሜ፤ ሐዋ 5፡ 34-ፍጻሜ፤ መዝ 16(17)፣ 3፤ ዮሐ 3፡ 1-20።   ዐቢይ ጾም ከተጀመረ ሰባተኛ ሳምንት ላይ ደረስን። ይኽ ሳምንት ኒቆዲሞስ ይባላል። ቤተ ክርስቲያን ኒቆዲሞስ ለተሰኘው በጌታ መዋዕለ ሥጋዌ ለነበረ መምህር የተሰጠውን ምሥጢረ ጥምቀትን የሚመለከት ትምህርት እያስታወሰች፣ ደግሞም ኒቆዲሞስ ሲጀምር በጨለማ ቢመጣም ኋላ ላይ ጌታን አምኖ ያደረገውን በጎ ምግባር እየዘከረች በጾመ ድጓዋ ሙሽራዋን በኒቆዲሞስ አንደበት “ረቢ ንብለከ፤ ነአምን ብከ” (መምህር እንልኻለን፤ እናምንብኻለንም) እያለች ትዘምራለች።  በጥንቱ የቤተ ክርስቲያን ሥርዓት ዐቢይ ጾም ንዑሰ ክርስቲያን በፋሲካ ሌሊት ለሚካኼደው ጥምቀታቸው የሚዘጋጁበት ጊዜ ነበረ። ስለዚኽ የጥምቀት ጊዜያቸው ከመድረሱ ጥቂት ቀደም ብሎ ይኽን ምሥጢረ የሚመለከት ትምህርት መማራቸው የሚገባ ነው። ከእነዚኽ ምንባቦች ውስጥ ሦስት ነጥቦችን እናንሳና ራሳችንን እንመልከት።        የዕውቀት ድንበር  ዛሬ በምንባቦቹ ውስጥ ያገኘናቸው ኒቆዲሞስና ገማልያል የሚባሉ መምህራን በማመንና ባለማመን ድንበር ላይ ቆመው እናገኛቸዋለን። የሚያዩትን ጌታ ኢየሱስ የሚባል እውነት፣ በትምህርት ከሚያውቁትና ይኾናል ብለው ከሚጠብቁት ለማስማማት የቸገራቸው ይመስላል። ገማልያልም የሐዋርያትን ስብከት ለተቃወመው የአይሁድ ሸንጎ “ይህ ሥራ ከሰው እንደሆነ ይጠፋል፤ ከእግዚአብሔር እንደሆነ ግን ታጠፏቸው ዘንድ አይቻላችኹም” ብሎ ያሳስባል። “እንደኾነ”ን ከሥሯ እናሥምርባት። ኒቆዲሞስ ደግሞ ሰው በማያይበት፣ በሌሊት ወደ ኢየሱስ መጥቶ “መምህር ...
ተጨማሪ ያንብቡ

“ወደ ሠርግ ገቡ።” (ማቴ 25 ፣ 10)

ምስል
፩ ቆሮ ፯፥ ፳፭-ፍ፡ም ፤ ፪ ዮሐ፡ ም. ፩፥ ቍ. ፩-፮፤ ሐዋ. ፲፮፥ ቍ. ፲፫-፲፰፤ መዝ፡ ፵፬(፵፭)፥  ፱-፲። ማቴ ፳፭፥ ፩-፲፱  የዛሬ ምንባባት ሠርግ፣ ጋብቻ፣ ቤተሰብ የሚሉ ነጥቦች ተደጋግመው ይሰሙባቸዋል። ቅዱስ ጳውሎስ ስለ ጋብቻና ስለ ትዳር የለሽነት ይመክራል። ቅዱስ ዮሐንስ በፍቅር ኑሮ በሚገለጠው የኢየሱስ ክርስቶስን በሥጋ መገለጥ የማመን ሐዋርያዊ እምነት ይጠቁማል። ከሐዋርያት ሥራ የተመረጠው ምንባባችንም ለቤተሰቧ ኹሉ ምክንያተ ድኅነት ስለኾነችው ስለልባሚቱ ሴት ስለልድያ ይተርካል። ምስባኩ “የንግሥት ልጆች ለክብርኽ ናቸው። ንግሥቲቱም ወርቅ ለብሳና ተጎናጽፋ በቀኝኽ ትቆማለች።” ብሎ ስለ ቤተሰባዊ የንጉሡ ክብር ቤተሰባዊ መልክ ምን እንደሚመስል ያሳየናል። ቅዱስ ማቴዎስም ጌታችን ኢየሱስ መንግሥተ ሰማያትን በሠርግ መስሎ ሲያሰተምር አሰምቶናል። ሠርግ፣ ትዳር፣ ቤተሰብ። ይኽ ከእመቤታችን በዓለ ዕረፍት ወፍልሰት ጋር ምን ያገናኘዋል? እስኪ ወደ፣ ሠርግ እና ገቡ የሚሉትን ሦስት ቃሎች ከጌታችን ምሳሌ እንውሰድና ጉዳዩንም ራሳችንንም እንመልከተው።  ወደ  “ወደ” የሚለው ቃል እንቅስቃሴን ያመለክታል። “ወደ” የሚል ቃል ስንሰማ መድረሻውን እንጠብቃለን። ምናልባትም የሰውን ልጅ አጠቃላይ ምድራዊ ኑሮ ያመለክታል። የሰው ምድራዊ ኑሮ በአንድ ቃል ይጠቅለል ከተባለ “ወደ” ሳትገልጸው አትቀርም። ሲፈጠርም ወደ ተደርጎ ነው።  የሰው ልጅ ተጓዥ ነው። ዋሻ ውስጥ እንኳ ዘግቶ ቢቀመጥ ከመጓዝ አያመልጥም። እርሱ ቢቆም እንኳ ጊዜ ተሸክሞት ይኼዳል። ወደደም ጠላም በዚኽ ምድር ላይ ሰው በማያቋርጥ ጉዞ ላይ ነው። እስከ መጨረሻዋ እስትንፋሱ ድረስ እየኾነ ይኼዳል እንጂ ኾኖ አይቆምም። እየኾነ ነው። እየተጓዘ ነው። በአእምሮው ውስጥ የሚ...
ተጨማሪ ያንብቡ

“በነጻነት ልንኖር ክርስቶስ ነጻ አወጣን።”

ምስል
ገላትያ 5፡1፤ ያዕቆብ 5፡ 14 ፤ ሐዋ 3፡ 1፤ መዝ 40፡ 3 ፤ ዮሐ. 5፡ 1  የዐቢይ ጾም አራተኛ ሳምንት ላይ ነን። መጻጕዕ ይባላል። ይኽ ሳምንት ጌታ ኢየሱስ ድውያንን መፈወሱን የምታስብበት ነው። በጾመ ድጓዋ “ብውሕ ሊተ እኅድግ ኃጢኣተ በዲበ ምድር፤ እስብክ ግዕዛነ፣ ወእክሥት አዕይንተ ዕውራን፤ አቡየ ፈነወኒ።” (በምድር ላይ ኃጢኣትን ይቅር እል ዘንድ፣ ነጻነትን እሰብክ ዘንድ፣ የዕውራኑን ዓይኖች እከፍት ዘንድ አባቴ ላከኝ) እያለች ወልድ ከአብ ዘንድ ተልኮ ነጻ ያወጣን ዘንድ እንደመጣ ትዘምራለች። በወንጌል የተጠቀሱትን የጌታ የፈወሳቸውን እየጠቃቀሰች ታዜማለች። ከደስታዋም ብዛት “በሰንበት ፈወሰ ዱያነ፤ ወከሠተ አዕይንተ ዕውራን በሰንብተ፤ ፈድፋደ ኪያነ አፍቀረነ።” (በሰንበት ሕሙማንን ፈወሰ፤ የዕውራኑን ዓይኖች ከፈተ፤ እኛን እጅግ ወደደን!) ትላለች። በዚኽ እሑድ የሚነበቡት ምንባባትም ኹሉ ስለ ሕመም፣ ስለ ፈውስ እና ስለ ነጻነት ይናገራሉ። ዋናው ጉዳይ ግን መታመም ወይም መፈወስ ሳይኾን እግዚአብሔር በአንድ ልጁ በኢየሱስ ክርስቶስ በሠራውና ዛሬም አካሉ በኾነችውና መንፈሱን በለበሰችው ቤተክርስቲያኑ በሚሠራው ሥራ ለሰው ልጅ የሰጠው ዘለዓለማዊ ግዕዛን (ነጻነት) ነው። በዚኽ አጀንዳ ላይ ሰዎች የእግዚአብሔርን ሐሳብ ምን ያኽል እንደማይረዱት በዮሐንስ ወንጌል 5 ላይ ያለው ለ38 ዓመታት ታምሞ የኖረው ሰው ታሪክ በግልጽ ያሳያል። በዚኽ ታሪክ ውስጥ ሦስት የተለያዩ አካላትን እንመለከታለን።    አንድ፦ ታማሚው ሰው  ታማሚው ሰው 38 ዓመት በሥቃይ ኖሯል። ተንገላትቷል። ፈውስ ጠብቆ አላገኘም። ሮጦ መያዝ፣ ሠርቶ መክበር፣ ሌሎች ሰዎች የሚያደርጉትን ማድረግ አልኾነለትም። ስለዚኽ፣ “ከሰዎች አንሻለኹ! ስላነስኹም እኔን የሚወድደ...
ተጨማሪ ያንብቡ