በእርሱ ኾናችኹ ተሞልታችኋል

 “በእርሱ ኾናችኹ ተሞልታችኋል” (ቆላ. ፪፥ ቍ. ፲-፲፮ ፤  ፩ዮሐ፡ ም. ፪፥ ቍ. ፳፭-ፍ ፤ ሐዋ፡  ፳፪፥ ቍ. ፯-፳፪ ፤ ማቴ ፪፥  ቍ. ፳፪-ፍ፡ም)

ባለፈው ሳምንት ልደትን፣ ትናንት ደግሞ ግዝረትን አከበርን። ምንባቦቹ ይኽንን ይዘው የነቢያት ትንቢት መፈጸሙን፣ ጌታ በሥጋ መገለጡን፣ ለቤተ ክርስቲያንም ጸጋውን ማደሉን ይነግሩናል። እኛንም ይኽን እንዲያው የተሰጠንን ጸጋ ታላቅነት እንድናስተውለው፣ እንድንኖረው ያሳስባሉ። ሦስት ነጥቦችን እናንሳ፦

  1.   የእመቤታችን ዝምታ (የቤተክርስቲያን ሌላኛው ሥርዓተ አምልኮ)


የቤተ ክርስቲያን አምልኮ ሲባል ብዙዎቻችን የምናስበው እንደከበሮና ጸናጽል ያሉ የሙዚቃ መሣሪያዎቻችንን ወይም የሰዓታትና የማሕሌትን ያሬዳዊ ዜማን ይኾናል። ስሕተትም አይደለም። ነገር ግን የቤተ ክርስቲያን አምልኮ ድምፃዊ ብቻ አይደለም። ቤተ ክርስቲያን ኖሮዋ ኹሉ አምልኮ ስለኾነ ድምፅ በማታወጣበት ጊዜም አምልኮዋ አይቋረጥም። ይኽ አምልኮም በእመቤታችን ዝምታ ውስጥ የሚከናወን ነው። እንዴት? ወዳነበብነው የማቴዎስ ወንጌል እንኺድ። ጌታ ኢየሱስ “በነቢያት ናዝራዊ ይባላል የተባለው ይፈጸም ዘንድ ናዝሬት ወደምትባል ከተማ መጥቶ ኖረ” በማለት ከልደት እስከ ጥምቀት የነበረውን በእመቤታችን የድንግል ማርያም ዝምታ ውስጥ ብቻ እንድናስተውለው የተሰጠንን የጌታችንን የልጅነት፣ የጉርምስና እና የወጣትነት እድሜ ይጠቁመናል። የእግዚአብሔር ልጅ የሰው ልጅ ኾነ፤ በየጥቂቱ አደገ። ከእናቱ ዕቅፍ እስከ ጉልምስና ለቤተሰቦቹ እየታዘዘ አደገ። የቤተ ክርስቲያን ሊቱርጊያ የጌታችንን ሕይወት እየተከተልን ወደ ጥምቀት እንድንኼድ እየጋበዘን ነው፣ በጽሙና፣ በአርምሞ፣ የተሰጠንን እንድናስተውል እየተጋበዝን ነው። ለምን?  

  1. የተሰጠን ጸጋ ከቃላት በላይ ነው። 

በእውነት የተሰጠን ጸጋ ታላቅ ነው።  ቅዱስ ጳውሎስ “በእርሱ የመለኮት ሙላት ኹሉ በሰውነት (σωματικῶς) ተገልጦ ይኖራልና፤ ለአለቅነትና ለሥልጣን ኹሉ ራስ በኾነ በእርሱ ኾናችኹ ተሞልታችኋል (πεπληρωμένοι)” ይለናል።  አምላክ ሰው ኾኗልና፣ እግዚአብሔር የሥጋ ዘመዶቹ አድርጎናልና ኹሉን የሚሞላው እርሱ ራሳችን ኾኖልን ሙሉ ሰዎች ኾነናል። አዲሱ አዳም ሕያው ክርስቶስ ራሳችን ስለኾነልን በድን አካል አይደለንም፤ ሕያዋን ነን እንጂ! ልባችንንም እርሱ ስለሞላው በኃጢኣተኝነት ተይዘን በማይረካ የሥጋ ፍላጎትና የዓይን አምሮት ሰቀቀን ውስጥ አንኖርም። ከኹሉም በላይ የዘለዓለም ጥያቄያችን ተመልሶልናል። እግዚአብሔርን ዳግም ላናጣው አግኝተነዋል። ከእርሱም ጋር በአንድነት ልንኖር በምሥጢረ ሥጋዌ በተዋሕዶ ቃል ኪዳን ተሳሥረናል። እርሱ ራሳችን እኛም አካሉ ኾነናል። አካሉ የኾነችው ቤተ ክርስቲያን ስለኾንንም ሙላቱ ተብለናል። በዚኽ ምድር ላይ የምንኖርበት ምክንያትም ይኽንን ሙላት በምድር ነዋሪዎች ልብ ውስጥ ኹሉ ለመሙላት ነው። ሌላ ዓላማ የለንም። ካለንም በንስሐ መራገፍ ያለበት የሞትም መንገድ ነው። 

  1. ሙላታችንን ሲገለጥ 

በምሥጢረ ጥምቀት የተካፈልነው፣ በምሥጢረ ሜሮን የተቀበልነው፣ በቅዱስ ቁርባን ዕለት ዕለት የምንቀበለው ሙላት ሲገለጥ ምን እንደሚመስል ቅዱስ ዮሐንስም በመልእክቱ፦ “እናንተስ፡ ከእርሱ የተቀበላችኹት ቅባት በእናንተ ይኖራል፤ ማንም ሊያስተምራችኹ አያስፈልጋችኹም።” ይለናል። ይኽም በነቢዩ ኤርምያስ እንዲኽ ተብሎ የተነገረው ፍጻሜ ነው፦ “እነሆ ከእስራኤል ቤትና ከይሁዳ ቤት ጋር አዲስ ቃል ኪዳን የምገባበት ወራት ይመጣል፤… ሕጌን በልቡናቸው አኖራለኹ፤ በልባቸውም እጽፈዋለኹ፤ እኔም አምላክ እኾናቸዋለኹ፤ እነርሱም ሕዝብ ይኾኑኛል። እያንዳንዱ ሰው ባልንጀራውን፣ እያንዳንዱም ወንድሙን፡ 'እግዚአብሔርን ዕወቅ'  ብሎ አያስተምርም፤ ከታናሹ ጀምሮ እስከ ታላቁ ድረስ ሁሉ ያውቁኛልና፤ ይላል እግዚአብሔር።” (ኤር 31፡33)።  በምሥጢራተ ቤተ ክርስቲያን የምንካፈልው የእግዚአብሔር ሙላቱ በእኛ ሲኖር ክፉና ደግ፣ የእግዚአብሔር መንፈስና የሰይጣን መንገድ አይደበላለቁብንም። እንኳን እኛ እኛን የሚያገኙ ኹሉ የእግዚአብሔር መገኘት ይሰማቸዋል። ቃሉ ያጽናናቸዋል። ሰላሙ ያሳርፋቸዋል። ድንግል ስትወልደው ሰብአ ሰገል እጅ መንሻ ይዘው እንደመጡ፣ በእኛ ልብ ውስጥ ተወልዶ ሲያገኙትም መዝሙረኛው እንዳለው ወርቅ ከዓረብ ያመጡለታል፤ ወደእርሱም ዘወትር ይጸልያሉ፤ ዘወትርም “የክርስቲያኖች አምላክ ኢየሱስ ክርስቶስ ስሙ ይባረክ!” እያሉ ያመሠግናሉ።  

በልጁ ሰው መኾን ልጆቹ ያደረገን፣ ቤተ ክርስቲያንንም በመንፈስ ቅዱስ ጸጋ የሞላት 

ልዑል እግዚአብሔር አብ 

ክብር ምሥጋና ይኹንለት።        


አስተያየቶች

አስተያየት ይለጥፉ

ከዚህ ጦማር ታዋቂ ልጥፎች

“ዓለም በልጁ እንዲድን እንጂ በዓለም እንዲፈርድ እግዚአብሔር ወደ ዓለም አልላከውም” (ዮሐ 3፡17)

ምስል
የዕውቀት ድንበር፣ ከላይ መወለድና የፍቅር ነጻነት  ምንባባት፦ ሮሜ 7፡1-19፤ 1ኛ ዮሐ 4፡ 18-ፍጻሜ፤ ሐዋ 5፡ 34-ፍጻሜ፤ መዝ 16(17)፣ 3፤ ዮሐ 3፡ 1-20።   ዐቢይ ጾም ከተጀመረ ሰባተኛ ሳምንት ላይ ደረስን። ይኽ ሳምንት ኒቆዲሞስ ይባላል። ቤተ ክርስቲያን ኒቆዲሞስ ለተሰኘው በጌታ መዋዕለ ሥጋዌ ለነበረ መምህር የተሰጠውን ምሥጢረ ጥምቀትን የሚመለከት ትምህርት እያስታወሰች፣ ደግሞም ኒቆዲሞስ ሲጀምር በጨለማ ቢመጣም ኋላ ላይ ጌታን አምኖ ያደረገውን በጎ ምግባር እየዘከረች በጾመ ድጓዋ ሙሽራዋን በኒቆዲሞስ አንደበት “ረቢ ንብለከ፤ ነአምን ብከ” (መምህር እንልኻለን፤ እናምንብኻለንም) እያለች ትዘምራለች።  በጥንቱ የቤተ ክርስቲያን ሥርዓት ዐቢይ ጾም ንዑሰ ክርስቲያን በፋሲካ ሌሊት ለሚካኼደው ጥምቀታቸው የሚዘጋጁበት ጊዜ ነበረ። ስለዚኽ የጥምቀት ጊዜያቸው ከመድረሱ ጥቂት ቀደም ብሎ ይኽን ምሥጢረ የሚመለከት ትምህርት መማራቸው የሚገባ ነው። ከእነዚኽ ምንባቦች ውስጥ ሦስት ነጥቦችን እናንሳና ራሳችንን እንመልከት።        የዕውቀት ድንበር  ዛሬ በምንባቦቹ ውስጥ ያገኘናቸው ኒቆዲሞስና ገማልያል የሚባሉ መምህራን በማመንና ባለማመን ድንበር ላይ ቆመው እናገኛቸዋለን። የሚያዩትን ጌታ ኢየሱስ የሚባል እውነት፣ በትምህርት ከሚያውቁትና ይኾናል ብለው ከሚጠብቁት ለማስማማት የቸገራቸው ይመስላል። ገማልያልም የሐዋርያትን ስብከት ለተቃወመው የአይሁድ ሸንጎ “ይህ ሥራ ከሰው እንደሆነ ይጠፋል፤ ከእግዚአብሔር እንደሆነ ግን ታጠፏቸው ዘንድ አይቻላችኹም” ብሎ ያሳስባል። “እንደኾነ”ን ከሥሯ እናሥምርባት። ኒቆዲሞስ ደግሞ ሰው በማያይበት፣ በሌሊት ወደ ኢየሱስ መጥቶ “መምህር ...
ተጨማሪ ያንብቡ

“ወደ ሠርግ ገቡ።” (ማቴ 25 ፣ 10)

ምስል
፩ ቆሮ ፯፥ ፳፭-ፍ፡ም ፤ ፪ ዮሐ፡ ም. ፩፥ ቍ. ፩-፮፤ ሐዋ. ፲፮፥ ቍ. ፲፫-፲፰፤ መዝ፡ ፵፬(፵፭)፥  ፱-፲። ማቴ ፳፭፥ ፩-፲፱  የዛሬ ምንባባት ሠርግ፣ ጋብቻ፣ ቤተሰብ የሚሉ ነጥቦች ተደጋግመው ይሰሙባቸዋል። ቅዱስ ጳውሎስ ስለ ጋብቻና ስለ ትዳር የለሽነት ይመክራል። ቅዱስ ዮሐንስ በፍቅር ኑሮ በሚገለጠው የኢየሱስ ክርስቶስን በሥጋ መገለጥ የማመን ሐዋርያዊ እምነት ይጠቁማል። ከሐዋርያት ሥራ የተመረጠው ምንባባችንም ለቤተሰቧ ኹሉ ምክንያተ ድኅነት ስለኾነችው ስለልባሚቱ ሴት ስለልድያ ይተርካል። ምስባኩ “የንግሥት ልጆች ለክብርኽ ናቸው። ንግሥቲቱም ወርቅ ለብሳና ተጎናጽፋ በቀኝኽ ትቆማለች።” ብሎ ስለ ቤተሰባዊ የንጉሡ ክብር ቤተሰባዊ መልክ ምን እንደሚመስል ያሳየናል። ቅዱስ ማቴዎስም ጌታችን ኢየሱስ መንግሥተ ሰማያትን በሠርግ መስሎ ሲያሰተምር አሰምቶናል። ሠርግ፣ ትዳር፣ ቤተሰብ። ይኽ ከእመቤታችን በዓለ ዕረፍት ወፍልሰት ጋር ምን ያገናኘዋል? እስኪ ወደ፣ ሠርግ እና ገቡ የሚሉትን ሦስት ቃሎች ከጌታችን ምሳሌ እንውሰድና ጉዳዩንም ራሳችንንም እንመልከተው።  ወደ  “ወደ” የሚለው ቃል እንቅስቃሴን ያመለክታል። “ወደ” የሚል ቃል ስንሰማ መድረሻውን እንጠብቃለን። ምናልባትም የሰውን ልጅ አጠቃላይ ምድራዊ ኑሮ ያመለክታል። የሰው ምድራዊ ኑሮ በአንድ ቃል ይጠቅለል ከተባለ “ወደ” ሳትገልጸው አትቀርም። ሲፈጠርም ወደ ተደርጎ ነው።  የሰው ልጅ ተጓዥ ነው። ዋሻ ውስጥ እንኳ ዘግቶ ቢቀመጥ ከመጓዝ አያመልጥም። እርሱ ቢቆም እንኳ ጊዜ ተሸክሞት ይኼዳል። ወደደም ጠላም በዚኽ ምድር ላይ ሰው በማያቋርጥ ጉዞ ላይ ነው። እስከ መጨረሻዋ እስትንፋሱ ድረስ እየኾነ ይኼዳል እንጂ ኾኖ አይቆምም። እየኾነ ነው። እየተጓዘ ነው። በአእምሮው ውስጥ የሚ...
ተጨማሪ ያንብቡ

“በነጻነት ልንኖር ክርስቶስ ነጻ አወጣን።”

ምስል
ገላትያ 5፡1፤ ያዕቆብ 5፡ 14 ፤ ሐዋ 3፡ 1፤ መዝ 40፡ 3 ፤ ዮሐ. 5፡ 1  የዐቢይ ጾም አራተኛ ሳምንት ላይ ነን። መጻጕዕ ይባላል። ይኽ ሳምንት ጌታ ኢየሱስ ድውያንን መፈወሱን የምታስብበት ነው። በጾመ ድጓዋ “ብውሕ ሊተ እኅድግ ኃጢኣተ በዲበ ምድር፤ እስብክ ግዕዛነ፣ ወእክሥት አዕይንተ ዕውራን፤ አቡየ ፈነወኒ።” (በምድር ላይ ኃጢኣትን ይቅር እል ዘንድ፣ ነጻነትን እሰብክ ዘንድ፣ የዕውራኑን ዓይኖች እከፍት ዘንድ አባቴ ላከኝ) እያለች ወልድ ከአብ ዘንድ ተልኮ ነጻ ያወጣን ዘንድ እንደመጣ ትዘምራለች። በወንጌል የተጠቀሱትን የጌታ የፈወሳቸውን እየጠቃቀሰች ታዜማለች። ከደስታዋም ብዛት “በሰንበት ፈወሰ ዱያነ፤ ወከሠተ አዕይንተ ዕውራን በሰንብተ፤ ፈድፋደ ኪያነ አፍቀረነ።” (በሰንበት ሕሙማንን ፈወሰ፤ የዕውራኑን ዓይኖች ከፈተ፤ እኛን እጅግ ወደደን!) ትላለች። በዚኽ እሑድ የሚነበቡት ምንባባትም ኹሉ ስለ ሕመም፣ ስለ ፈውስ እና ስለ ነጻነት ይናገራሉ። ዋናው ጉዳይ ግን መታመም ወይም መፈወስ ሳይኾን እግዚአብሔር በአንድ ልጁ በኢየሱስ ክርስቶስ በሠራውና ዛሬም አካሉ በኾነችውና መንፈሱን በለበሰችው ቤተክርስቲያኑ በሚሠራው ሥራ ለሰው ልጅ የሰጠው ዘለዓለማዊ ግዕዛን (ነጻነት) ነው። በዚኽ አጀንዳ ላይ ሰዎች የእግዚአብሔርን ሐሳብ ምን ያኽል እንደማይረዱት በዮሐንስ ወንጌል 5 ላይ ያለው ለ38 ዓመታት ታምሞ የኖረው ሰው ታሪክ በግልጽ ያሳያል። በዚኽ ታሪክ ውስጥ ሦስት የተለያዩ አካላትን እንመለከታለን።    አንድ፦ ታማሚው ሰው  ታማሚው ሰው 38 ዓመት በሥቃይ ኖሯል። ተንገላትቷል። ፈውስ ጠብቆ አላገኘም። ሮጦ መያዝ፣ ሠርቶ መክበር፣ ሌሎች ሰዎች የሚያደርጉትን ማድረግ አልኾነለትም። ስለዚኽ፣ “ከሰዎች አንሻለኹ! ስላነስኹም እኔን የሚወድደ...
ተጨማሪ ያንብቡ